رواية للكاتبة نورهان اشرف

في مكالمه تليفون جاتلي من المستشفى وفى مصېبه ولازم نكون هناك دلوقتي حالا
عمار بسخريه مكالمه ايه يا عزت لو كان في حاجه كانوا كلموني انا وبعدين انت ناسي اني عريس لو الموضوع مهم قوي انزل انت وانا بكره هاخد مراتي ونيجى القاهره
عزت بسخريه غريبه اول مره مايكونش فارق معاك الشغل
عمار بهدوء في ايه يا عزت ما انت لعبت بديلك كثير هو انا ساعتها اتكلمت طب انا يا راجل متجوز في الحلال مش بلعب بديلي يعني الموضوع احسن منك شويتين ثلاثه كده

نظر عزت لعمار پغضب وخرج من الشقه دون ان يتفوه بحرف اخر اما عن عمار نظر الى طيف عزت باستغراب
هند بهدوء في ايه يا عمار مالك
عمار بهدوء مفيش اصل اول مره عزت يتكلم معايا بالطريقه دي مش فاهم ايه اللي حصل مع انه الصبح كان رايق قوي انتى برايك ايه اللي حصل خله يتشقلب حاله كده
هند بتوتر انا معرفوش عشان اقدر اقولك ايه اللي غيره او لا لان اول مره اشوفه
عمار بهدوء مش مشكله يا خبر بفلوس بكره يبقى ببلاش بكره هتظهر كل حاجه ثم بقى يا عروسه ادخلي جهزي شنطتك عشان تيجي معايا البيت
هند بتوتر وهي تفرك يدها لا معلش يا عمار خليني ابات هنا النهارده وان شاء الله بكره نتحرك انا وانت على القاهره يعني عشان اعرف اودع ماما
نظر عمار داخل اعينها بهدوء وهو يقول براحتك طب انا هستاذن
قال كده خرج من الشقه هو الاخر اما هند وضعت يدها على قلبها تشعر ان ضربات قلبها سوف تتوقف من كثر سرعتها بعد مرور ساعه ونصف كانت تجلس هند على الفراش تحاول ان تنام ولكن قطعها صوت رساله فتحت الرساله وجدت فيها كل اللى فات كوم واللى جاي كوم تانى خالص
رايكم
بقلم نورهان اشرف
اليتيمه_والوحش. الثامنه
الو انت مين و عاوز منى اى 
ده الكلام الى قالته هند اول ما الخط فتح
عمار بستغراباى يا هند مالك ده انا عمار
خدت هند نفسها بصعوبه وقالتحرام عليك يا عمار انت وقعت قلبي فى رجلي فى حد يبعت الرسالة دى لحد
عمار فى اى بس يا هند انا حبت اهزار معاكى مش اكتر عاوز اشيل اى حاجز بينا عشان تاخدي عليا بسرعه
هند بحزنانا مش عارفه اقولك اى يا عمار ولا حته اشكرك ازاى انت بجد مفيش منك يعنى انت رضيت بيا بعد كل اللى حكايته ليك لا وكمان بتحاول انت اللى تقرب منى وعاوزنى
عمار هند انتى مراتى وانا الماضي بنسبه ليا مش مهم خالص مين فينا مفيش فى حياته ماضى بالعكس محدش ملاك يا هند و زاى انا مليش انى ادخل فى الماضي بتاعك وابدا معاكى من لحظات ما شوفتك انتى كمان ملكيش حاجه فى الماضي بتاعى ولو عاوزه تحسبينى على حاجه يبقا من اول ما بقتى مراتى
هند طب عمار انا عاوزه اقولك حاجه انا عارفه مين اللى عمل فيا كدا و هو
عمار بهدوءهند انا بقولك ناسه كل حاجه وانا مش هيفرق معايا هو مين انا اهم حاجه عندى انك مخلصه ليا
هند بحزن انت بجد تستاهل واحده احسن مني مئه مره
عمار وانا مش عاوز اللى احسن منك انا عاوزك انتى يلا بقا كفايه كلام و ادخلى نامى لان بكرا فى يوم طويل جدا ليكى وليا
هند تصبح على خير
عمار وانتى من اهلى يا هند
قفلت هند التلفون و حست براحه و هدوء غريب وحمدت ربنا ان ربنا جعلها من نصيب راجل محترم زاى عمار
اما عند عزت كان يجلس في احد البارات يحتسي الخمر پغضب كبير هو اه مش بيحب هند لكن كفايه ان هى واقفت و اتحدته ودى بنسبه ليه كبيره جدا
قربت بنت وقالتمالك يا باشا فيك اى
نظر عزت لبنت شافها هند مسكها من رقبتها وقالبقا انتى تسبي عزت التهامى و تروحى لعمار اى فكره انه ممكن ينقذك من ايدى
البنت بختنقالحقونى يا ناس ھيموتنى
عزت پغضببقالى سنه بدور عليكى بسببك حياتى ادمرت لا و يوم لما الاقيك تبقي ادامي ومش عارف اخد معاكى حق ولا باطل بس على مين انا هقول لعمار كل حاجه وخليه يطلقك  وساعتها هعرف انتقم منك